Onze motivatie
Wij willen graag met twee woorden over God, over onszelf en onze wereld spreken.
De hele kerkgeschiedenis door zie je bij gelovigen de neiging om - in bijna eindeloze afwisseling - te vervallen in eenzijdigheden van dan weer wetticisme, dan weer veronachtzaming van Gods wet, dan weer alle accent op Gods heiligheid en grootheid en dan weer op de positie van de 'verloste mens'. Nadat Luther het 'Mijn genade is u genoeg' herontdekte, dreigde dat laatste. Sommige volgelingen van hem vervielen inderdaad in antinomisme, waarin de oudtestamentische Wet aan de kant werd gezet en het accent viel op het leven in vrijheid als verloste volgelingen van Jezus. Sommigen gingen zelfs zo ver dat zij meenden dat een verlost mens niet meer kon zondigen.
Vandaag is deze benadering ook weer populair, hetzij vaak in minder extreme mate. In het huidige geestelijke klimaat ligt alle accent op de overwinning en dreigen zonde en schuld achter de belevingshorizon te verdwijnen. Een sterk accent ligt op de gelovige mens en zijn behoeften en beleving.
De notie dat we - zoals de Heidelbergse Catechismus ons voorhoudt - de HEERE dagelijks bedroeven en de relatie met Hem verstoren krijgt op z'n minst minder aandacht.
Zo worden zaken uit elkaar getrokken die bij elkaar gehouden moeten worden. We moeten Met Twee Woorden spreken: rechtvaardiging én heiliging, genade en schuld, evangelie en wet, het 'alreeds' en het 'nog niet' van het Koninkrijk et cetera. Een centrale notie daarachter is het besef dat wij dagelijks, van uur tot uur, van minuut tot minuut, in Gods Werkelijkheid leven en ons die realiteit ook bewust dienen te zijn. Ons leven is zo een voortdurend gebed en God kunnen we niet 'opsluiten' in een door ons gereserveerd gedeelte van de dag en van ons leven.
En die ontwikkelingen willen we graag bespreekbaar maken. Daar is allereerst bewustwording voor nodig. Met het leven in Gods Werkelijkheid word je uitgedaagd om na te denken over wie God is, over onze samenleving, over de kerk en over hoe je je leven als christen invult.
Wat zijn we niet?
• Wij zijn geen activisten. We leven in afhankelijkheid;
• We zijn geen forum, dit laten we graag verlopen via alle fora die er reeds zijn;
• We zijn niet gebonden aan één denominatie, we willen graag een brede ‘opwekking’ ruimte geven;
• We schrijven geen ‘open brieven’ en/of ‘verklaringen van verontrusting’.
Wat willen we wel (zijn)?
• We willen bewust maken van maatschappelijke ontwikkelingen en het effect hiervan op ons christelijk samenleven;
• We zijn verlegen met de situatie, maar zien hierin Gods gelegenheid om Zichzelf weer te presenteren: onze verlegenheid is Gods gelegenheid;
• We zijn verontrust en bezorgd en willen graag afhankelijke, aanspreekbare en overtuigde christenen zijn.